Święty Spirydon z Tremituntu

Święty Spirydon z Tremituntu

Święty Spirydon jest świętym kościoła prawosławnego oraz katolickiego. Jest też patronem garncarzy, żeglarzy i ludzi odbywających morskie podróże. Urodził się na Cyprze, gdzie wypasał owce. Żył na przełomie III i IV wieku n.e. W dojrzałym wieku ożenił się i miał dzieci. Zyskał sobie sławę człowieka bardzo skromnego ale też bardzo dobrodusznego, który pomagał wszystkim w potrzebie. Zawsze dbał o dobro drugiego człowieka i miał w sobie ogromną pokorę wobec Boga. Prowadząc rodzinne życie starał się naśladować cnotę starotestamentowych patriarchów. Po pewnym czasie jego żona zmarła, a on sam jeszcze gorliwiej oddał się Bogu. Za wyjątkową pokorę i prostotę wybrano go biskupem Tremithus. Mimo to nie zaprzestał dokonywania swego dawnego zajęcia, jednocześnie doglądając interesów wiernych. Podobno zawsze chodził w jednym, bardzo skromnym ubraniu. Wszystko, co miał oddawał biednym, zyskując sobie ich przyjaźń.
Kiedy zmarł biskup Cypru, ludzie opowiedzieli się za Spirydonem jako następcą biskupa. Jednak nawet po tym wydarzeniu, Spirydon zawsze odznaczał się wielką skromnością.
Nowy biskup Cypru zasłynął też ze sposobu objaśnienia ludziom czym jest Trójca Święta, którzy wówczas często uważali, że są to trzy różne bóstwa. Objaśnił to pokazując cegłę, z której unoszą się płomienie, a z dołu kapie woda i usypuje się ziemia. Trójca Święta została przyrównana do cegły, która powstaje z trzech elementów: ognia, ziemi i wody, które tworzą całość. Za cnotliwe życie Spirydion otrzymał od Boga dar czytania w ludzkich myślach i dokonywania cudów. Brał udział w I Soborze Powszechnym w Nicei (325 r.), gdzie w sposób prosty i jasny dowodził fałszywości nauki Ariusza oraz nawrócił na wiarę chrześcijańską pewnego znanego pogańskiego filozofa. Zmarł około 348 r.
Po śmierci Spirydona, jego szczątki z Tremituntu na Cyprze przeniesiono do Konstantynopola, a w 1456 r. do Epiru. Ostatecznie spoczęły na Korfu w zbudowanej przez Wenecjan w 1589 świątyni pod jego wezwaniem i umieszczone w srebrnym relikwiarzu.

Legenda mówi, że kiedy po czasie otworzono trumnę, ciało nie uległo rozkładowi, a przy tym pachniało bazylią.
Ciekawostką jest fakt, że co roku Świętemu Spirydonowi zmienia się czerwone buty materiałowe, bo podobno podeszwy się zużywają. Mieszkańcy Korfu uważają, że ich patron przechadza się po mieście chroniąc jego mieszkańców. Stare buty są cięte na drobne kawałki, które korfijczycy noszą na szczęście w portfelu.
Obecnie ciało świętego znajduje się w kościele pod jego wezwaniem, w prawej części tuż przy ikonostasie. Do dziś jest bardzo dobrze zachowane, co można zobaczyć na własne oczy.

Do św. Spirydona wierni modlą się o uzdrowienie z różnych chorób oraz podczas głodu.

Na ikonach święty przedstawiany jest jako stary mężczyzna z zazwyczaj krótką, siwą brodą. Ubrany jest w liturgiczne szaty biskupie. Prawą dłoń ma uniesioną w błogosławieństwie, w lewej trzyma Ewangelię. Niekiedy ma na sobie charakterystyczną spłaszczoną z góry, białą czapkę lub płonącą Ewangelią w dłoni.

Spirydon jest imieniem pochodzenia grecko-łacińskiego, wywodzące się od łac. słowa spiritus — „duch”.

Źródło: Cerkiew.pl