Św. Onufry Wielki

Święty Onufry Wielki (Prepodobnyj Onufrij Wielikij), urodził się około 320 roku, był synem perskiego króla. Już w dzieciństwie wstąpił do monasteru, gdzie dowiedział się o pustelnikach żyjących samotnie na pustyniach w ciągłym poście i modlitwie.

Po uzyskaniu błogosławieństwa starców, Św. Onufry postanowił oddalić się na pustelnię. Gdy nocą opuścił monaster, ujrzał przed sobą jasny promień światła. Wystraszył się i chciał zawrócić, jednak przed nim pojawił się anioł, który polecił mu udać się do starca, zamieszkującego pustynię. Św. Onufry pozostał u niego ucząc się trybu życia pustelnika oraz walki ze złym duchem.

Kiedy starzec był pewien, że jego uczeń jest gotów, zaprowadził go na miejsce dalszego życia.

Św. Onufry mieszkał tam przez 60 lat poszcząc i modląc się. Przez pierwsze 30 lat żywił się tylko trawą pustynną, jednak Bóg widząc jego trud sprawił, że w pobliżu pustelni pojawiło się źródełko z czystą wodą oraz wyrosło drzewko daktylowe z dwunastoma liśćmi – każdy z nich dawał owoc w konkretnym miesiącu.

Po kolejnych 30 latach, na pustelnię Św. Onufrego dotarł Św. Pafnucy. Miało to miejsce dzień przed śmiercią Św. Onufrego, który poprosił Św. Pafnucego aby ten go pochował. Po śmierci Św. Onufrego Św. Pafnucy prosił Boga o możliwość pozostania w pustelni, jednak otrzymał on inne zadanie. Bóg polecił mu powrócić do swojego monasteru aby opowiedzieć wszystkim o wielkim trudzie Św. Onufrego.

Dzień pamięci Św. Onufrego przypada na 12 czerwca(stary styl)/25 czerwca(nowy styl).

Święty Onufry jest także patronem Monasteru w Jabłecznej, gdzie tego dnia mają miejsce wielkie, świąteczne uroczystości.

Mateusz Pawłowski
na podstawie: azbyka.ru
fot.: domena publiczna