III Niedziela po Wielkanocy

Na dzień  19 maja b.r. przypada Niedziela III po Wielkanocy, która poświęcona jest Świętym Niewiastom Niosącym Wonności (Żenam Mironosicam) oraz Św. Józefowi z Arymatei i Św. Nikodemowi.

Niedziela ta jest liturgicznym wspomnieniem niewiast, które wczesnym rankiem w pośpiechu udały się do Grobu Pańskiego, aby wonnymi i drogocennymi olejami namaścić Ciało Chrystusa.
Niewiasty szły pełne obaw, zastanawiały się, kto odwali im kamień od grobu . Nie wiedziały, a nawet nie oczekiwały, że gdy dojdą na miejsce czekać na nie będzie wielka nagroda. Im jako pierwszym Anioł obwieścił o Zmartwychwstaniu Chrystusa.

To właśnie te kobiety jako pierwsze głosiły radosną nowinę o Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Dlatego też nie bez powodu dzisiejsza niedziela nazywana jest liturgicznym lub też prawosławnym dniem kobiet.

Znamy tylko niektóre imiona z kobiet, które o świcie poszły kierowane miłością i pragnieniem zachowania tradycji do grobu Zbawiciela, nie bojąc się prześladowań. Uczniowie w tym czasie zamknęli się w obawie przed Żydami w Wieczerniku, dwóch innych zrezygnowanych postanowiło iść do Emmaus, a Judasz zdradził i powiesił się.

Niewiast z wonnościami było dużo, ale ewangeliści wymieniają jedynie najwybitniejsze:

Pierwszą wśród nich była Maria Magdalena, z której Chrystus wypędził siedem biesów. Tradycja podaje, że przybywszy do Rzymu po Wniebowstąpieniu Chrystusa, głosiła Chrystusa cesarzowi Tyberiuszowi, a Piłata z arcykapłanami oddała śmierci. Po pewnym czasie zmarła w Efezie i została pogrzebana przez Jana Teologa. Cesarz Leon Filozof przeniósł jej ciało do Konstantynopola.

Druga to Salome, córka Józefa Oblubieńca, która za męża miała Zebedeusza. To ona urodziła Jana Ewangelistę i Jakuba. Józef miał bowiem czworo dzieci: Jakuba, zwanego w Ewangelii „Mniejszym”, Jozesa, Szymona, Judę i trzy córki: Esterę, Tamar i Salome, żonę Zebedeusza.

Trzecią z niewiast niosących wonności była Joanna, żona Chuzy, który był zaufanym człowiekiem i zarządcą dóbr króla Heroda.

Czwarta i piąta to Maria i Marta, siostry Łazarza, szósta to Maria, żona Kleofasa, i siódma Zuzanna. Było też wiele innych, jak opowiada święty Łukasz, gdy mówi: „i wiele innych, które służyły im usługiwały ze swego mienia”

Autor: Wiktoria Gawryluk
fot.: Adrian Kazimiruk

Na podstawie:
liturgia.cerkiew.pl