Wniebowstąpienie Pańskie

Święto Wniebowstąpienia Pańskiego należy do świąt ruchomych, jego data uzależniona jest bowiem od Święta Zmartwychwstania Pańskiego. Zostało ustanowione w czasach apostolskich na pamiątkę Wniebowstąpienia Jezusa Chrystusa. W tym roku święto to wypada 13 czerwca.

Jezus Chrystus wielokrotnie zapowiadał apostołom Swoje Wniebowstąpienie. Okres czterdziestu dni po Zmartwychwstaniu wykorzystał na końcowe pouczanie Swoich uczniów.

Z fragmentów czytań z Ewangelii oraz Dziejów Apostolskich na ten dzień możemy się dowiedzieć, że Zbawiciel zaprowadził Swoich uczniów aż do Betanii, gdzie na Górze Oliwnej miało miejsce Wniebowstąpienie. Oprócz tego Chrystus nakazał apostołom pozostanie w Jerozolimie do momentu zesłania na nich Daru Ducha Świętego.

Ostatnimi słowami, które Jezus wypowiedział do uczniów, brzmią:

„Oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata”(Mt 28,20).

Pożegnanie to było potwierdzeniem prawdziwości wszystkich słów i czynów Jezusa. Słowa te zostały przyjęte przez Cerkiew jako obietnicę stałej opieki i troski o świat ze strony Zbawiciela.

W momencie Wzniesienia się Chrystusa na niebo uczniowie, pomimo tego, że nie mogli już zobaczyć Jezusa, poczuli prawdziwą radość związaną z tym, że już niedługo pójdą głosić wieść o Zbawicielu na cały świat.

Troparion święta brzmi:

„Wzniosłeś się w chwale, Chryste, Boże nasz sprawiając radość Swoim uczniom,
przez obietnicę zesłania Ducha Świętego i zapewnienie ich przez Twe błogosławieństwo, żeś Ty jest Syn Boży – Zbawiciel Świata.”

Podczas św. Liturgii zamiast Dostojno jest’, śpiewa się:

„Anhieli woschożdienije Władyki zriaszcze, użasachusia kakoju sławoju wziatsia ot ziemli na hornija”
(Aniołowie, widząc wniebowstąpienie Pana, przerazili się, z jaką sławą wzięty jest z ziemi na niebiosa)

Święto Wniebowstąpienia Pańskiego ma jeden dzień przedświąteczny, gdzie wieczorem odprawia się Wsienocznoje bdienije(Całonocne Czuwanie), oraz siedem dni poświątecznych.

fot.: Adrian Kazimiruk
Na podstawie:
„O nabożeństwie prawosławnym”, o. Konstanty Bondaruk, Warszawska Metropolia Prawosławna, Warszawa 2020